Korzeń lukrecji zawiera glicyryzynę, która posiada silne własności wiązania wody w skórze, garbniki o właściwościach ściągających i antybakteryjnych, olejki eteryczne, flawony oraz bakteriobójcze, grzybobójcze i konserwujące fitoncydy. Lukrecja działa również antyalergicznie, przeciwwirusowo, zmniejsza łojotok, obrzęki, redukuje zaczerwienienia, wspomaga leczenie łuszczycy i zmian atopowych skóry. Kwas glicyretynowy zawarty w korzeniu lukrecji jest triterpenem, który dzięki hamowaniu produkcji prostaglandyny E2 (dinoprostonu) posiada silne właściwości łagodzące podrażnienia, stany zapalne oraz swędzenie skóry. Zmniejsza również aktywność melanocytów (komórek barwnikowych skóry), co prowadzi do zapobiegania przebarwieniom skóry, ma także zdolność rozjaśniania istniejących przebarwień. Wiąże wodę już przy bardzo niskich stężeniach. Jest inhibitorem hialuronidazy, dzięki czemu blokuje rozkład kwasu hialuronowego, co powoduje zasadność stosowania tej rośliny w produktach przeciwzmarszczkowych. Hamuje uwalnianie histaminy, wykazując działanie antyalergicznie. Przyspiesza gojenie, wspomaga ochronę przed promieniowaniem ultrafioletowym i zmniejsza podrażnienia, które są jego skutkiem. Działa antybakteryjnie, antywirusowo i przeciwgrzybiczo. Dzięki właściwościom antybakteryjnym i hamującym działanie 5-lipooksygenazy, czego wynikiem jest zmniejszenie wydzielania sebum, ma zastosowanie w leczeniu trądziku. Korzeń lukrecji zawiera także przeciwdrobnoustrojowy kwas oleanolowy, antyoksydacyjne, przeciwbakteryjne, chroniące przed światłem ultrafioletowym flawonoidy (likwirytygenina i izolikwirytygenina). Ma szerokie zastosowanie w lecznictwie w przypadku różnego rodzaju erytrodermii, ponieważ posiada działanie podobne do kortykosteroidów, lecz nie powoduje tak jak one rozległych powikłań.
